What do you think?
Rate this book
Beladen huis
Beladen huis is het relaas van een vrouw na het overlijden van haar man. Na zijn dood dringt tot haar door dat hun huis overwoekerd is geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Terwijl zij de kamers opruimt, ontstaat langzaam weer ruimte in haar gevoelens voor hem. Ze wil terugvinden hoe hij ooit was, hoe zij ooit was en begrijpen waarom hun leven samen is gelopen zoals het is gelopen. Herinneringen komen terug, de doorwerking van het verleden wordt zichtbaar, materiële en psychische verwerking gaan hand in hand. Beladen huis is een moedige memoir over de ruimte die je inneemt in een relatie, in een gezin, in de maatschappij, als moeder en als vrouw, over eenzaamheid, angst en de keuzes die we maken uit liefde.
176 pages, Paperback
First published January 28, 2025
177 people are currently reading
1,462 people want to read
About the author
Christien Brinkgreve
22Ìýbooks6ÌýfollowersChristine Dorothea Antoinette (Christien) Brinkgreve is sociologe en schrijfster. Zij is gehuwd met Arend Jan Heerma van Voss en moeder van twee schrijvende zonen Daan en Thomas.
Christine Dorothea Antoinette (Christien) Brinkgreve is a sociologist and writer. She is married to Arend Jan Heerma van Voss and mother to two writing sons: Daan and Thomas.
Christine Dorothea Antoinette (Christien) Brinkgreve is a sociologist and writer. She is married to Arend Jan Heerma van Voss and mother to two writing sons: Daan and Thomas.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 129 reviews
March 15, 2025
Genadeloze afrekening met een echtgenoot die zich niet meer kan verdedigen (want overleden), vermomd als memoir van een geëmancipeerde vrouw die reflecteert op haar huwelijk. Met één muisklik weten we om welke man het gaat. Onder het, volgens haar, feministische mom van ‘haar plaats opeisen� gooit ze de privacy van man en kinderen rücksichtslos voor de bus met als resultaat dit boek dat haar inzicht in haar huwelijk moet geven, en wij mogen allemaal meegenieten. De reden voor deze openbaarheid laat zich raden. Daar zijn allerlei woorden voor te bedenken, maar feminisme is er niet één van.
February 6, 2025
Er valt veel te zeggen over dit boek, ikzelf vond het kwetsbaar, gedurfd, voorzichtig, liefdevol maar bovenal heel eerlijk.
Het is een memoir, en dat komt op een of andere manier toch altijd harder binnen vind ik. Christien is jarenlang getrouwd met A. Een journalist, schrijver, hoofdredacteur geweest, met best veel aanzien. Drie jaar geleden, na een kort ziekbed overlijdt hij. Wanneer Christien na zijn overlijden het (rommelige) huis moet uitmesten, komt er bij haar meer en meer ruimte vrij om de echte relatie tussen hen te overdenken. A was een dominante man, maar voornamelijk zeer emotioneel onvolwassen, een jeugdtrauma met zich meedragend, en niet toegankelijk. Zoals ze ook zegt in het boek, kunnen dit soort mannen een heel gezin of een relatie innemen met hun problematiek. Alle leden gaan zich schikken en plooien, en op de duur voelt alles verstikkend aan.
Christien zelf is dikwijls gevlucht, ofwel naar de bovenverdieping, ofwel naar hun buitenhuisje. De deprimerende energie die rond A hangt, vult stilletjesaan het hele huis. De vrienden van Christien zien dit al jaren, maar zij zelf blijft vluchten. Pas nu, nu hij er niet meer is, durft ze deze gevoelens voorzichtig toelaten en erkennen. Dit vond ik zo mooi aan dit boek, het fragiele, het eigenlijk heel goed inzien en beseffen in wat voor relatie zij zat, maar het ook toegeven en stappen ondernemen was aartsmoeilijk, vooral ook omdat er veel liefde was voor haar man. Vraag is dus, hoe ver mag en kan je gaan? Waar en wanneer stel je je grenzen�
Echt een zeer mooi boek vond ik dit. Ga er nog dikwijls aan terugdenken.
Het is een memoir, en dat komt op een of andere manier toch altijd harder binnen vind ik. Christien is jarenlang getrouwd met A. Een journalist, schrijver, hoofdredacteur geweest, met best veel aanzien. Drie jaar geleden, na een kort ziekbed overlijdt hij. Wanneer Christien na zijn overlijden het (rommelige) huis moet uitmesten, komt er bij haar meer en meer ruimte vrij om de echte relatie tussen hen te overdenken. A was een dominante man, maar voornamelijk zeer emotioneel onvolwassen, een jeugdtrauma met zich meedragend, en niet toegankelijk. Zoals ze ook zegt in het boek, kunnen dit soort mannen een heel gezin of een relatie innemen met hun problematiek. Alle leden gaan zich schikken en plooien, en op de duur voelt alles verstikkend aan.
Christien zelf is dikwijls gevlucht, ofwel naar de bovenverdieping, ofwel naar hun buitenhuisje. De deprimerende energie die rond A hangt, vult stilletjesaan het hele huis. De vrienden van Christien zien dit al jaren, maar zij zelf blijft vluchten. Pas nu, nu hij er niet meer is, durft ze deze gevoelens voorzichtig toelaten en erkennen. Dit vond ik zo mooi aan dit boek, het fragiele, het eigenlijk heel goed inzien en beseffen in wat voor relatie zij zat, maar het ook toegeven en stappen ondernemen was aartsmoeilijk, vooral ook omdat er veel liefde was voor haar man. Vraag is dus, hoe ver mag en kan je gaan? Waar en wanneer stel je je grenzen�
Echt een zeer mooi boek vond ik dit. Ga er nog dikwijls aan terugdenken.
April 14, 2025
In tegenstelling tot andere besprekers en professionele recensenten vind ik dit niet zo’n sterk boek. Het is me te gemakkelijk. En te moeilijk. De schrijfster beklaagt en verwondert zich erover dat ze in haar huwelijk met A.J. Heerma van Voss niet genoeg haar mannetje stond. Dat is inderdaad jammer, maar had ze daar niet eerder iets aan kunnen doen? Haar echtgenoot was een succesvol, begaafd, eloquent man. Maar ook een gekortwiekte ziel, getraumatiseerd door de vroege dood van zijn zusje, dat op vierjarige leeftijd al hun wat gevoelsarme moeder verving.
Dat een huis na decennia bewoning wat volloopt met spullen, waardevolle en minder waardevolle, komt in de beste families voor. Ook dat behoeft, zo lijkt het, niet zo’n beladen benadering.
Hinderlijk vind ik de goedkope reactie op de ervaring van haar zoons die Brinkgreve geeft als zij zeggen dat ze in hun kindheid meer gezelligheid van hun vader dan van haar ervoeren. Ze was wel in huis, maar op haar eigen verdieping, als haar kinderen in de vertrekken van hun vader speelden, huiswerk maakten en plezier hadden. Een feministische toverformule biedt uitkomst (H. 31). Overtuigend is dat allerminst. Te veel bitterheid, te weinig zelfreflectie.
Dat een huis na decennia bewoning wat volloopt met spullen, waardevolle en minder waardevolle, komt in de beste families voor. Ook dat behoeft, zo lijkt het, niet zo’n beladen benadering.
Hinderlijk vind ik de goedkope reactie op de ervaring van haar zoons die Brinkgreve geeft als zij zeggen dat ze in hun kindheid meer gezelligheid van hun vader dan van haar ervoeren. Ze was wel in huis, maar op haar eigen verdieping, als haar kinderen in de vertrekken van hun vader speelden, huiswerk maakten en plezier hadden. Een feministische toverformule biedt uitkomst (H. 31). Overtuigend is dat allerminst. Te veel bitterheid, te weinig zelfreflectie.
March 19, 2025
Het leven wordt voorwaarts geleefd, maar achterwaarts begrepen.
Ik twijfelde lang over 3 of 4 sterren, ergerde me soms aan de herhaling, de vooruitstruikelde zinnen (zoals deze). Maar vooral naar het einde toe vond ik het erg sterk en interessant: het gezin/de relatie als privédomein, onzichtbaar voor anderen, en daarin het ongrijpbare krachtenveld van beider geleefde ervaringen (en het patriarchaat) & hoe dat zo kan verschillen van het leven en de presentatie in de buitenwereld, het publieke domein.
Ik twijfelde lang over 3 of 4 sterren, ergerde me soms aan de herhaling, de vooruitstruikelde zinnen (zoals deze). Maar vooral naar het einde toe vond ik het erg sterk en interessant: het gezin/de relatie als privédomein, onzichtbaar voor anderen, en daarin het ongrijpbare krachtenveld van beider geleefde ervaringen (en het patriarchaat) & hoe dat zo kan verschillen van het leven en de presentatie in de buitenwereld, het publieke domein.
April 23, 2025
De vraag die ik mij ook in al mijn relaties maar vooral die met mijn geliefde stel, is in hoeverre mag ik aan mijzelf denken en in hoeverre moet ik rekening houden met het verhaal van mijn man (en kind). De complexiteit van dit vraagstuk wordt schitterend beschreven in dit boek. De onbewuste lagen die in de omgang meespelen, de liefde, maar ook de angst, het verdriet, de woede, ik voelde alles mee. De herhaling vond ik juist passend voor de rondjes die je soms in je hoofd kan lopen en dit boek heeft mij geholpen m'n eigen cirkels te doorzien. Heel mooi hoe dit privedomein opengebroken wordt.
March 31, 2025
Een prachtig én eerlijk memoir. Heel sterk vond ik hoe Brinkgreve over ruimte innemen schrijft.
April 2, 2025
Ik heb dit boek opgevroten. Verschillende prachtige passages onderstreept want wat een rake beschrijvingen van een vrouw die onderzoekt hoe ze zichzelf zo kon verliezen in de ander (binnen de muren van haar huwelijk), waar ze erbuiten een feministisch voorvechter was. Hoe behoud je jezelf in de verbinding met de ander? Schitterend boek dat ik iedereen aanraad.
March 15, 2025
‘Hij was een bezet mens, de plaats en betekenis van het overleden zusje namen de volledige ruimte in beslag. Er was geen plaats voor mij, voor wie ik was, voor hoe ik werd. Zolang hij hoopte dat ik in het gemis van zijn zusje kon voorzien paste het, maar toen ik daarbuiten trad verbrak hij het contact. Toen kregen patriarchale trekken de overhand, een te lomp woord voor de ruimte die hij nam en kreeg, voor die complexe menging van mij steunen en kleineren, van bijval en ondergraven.�
April 8, 2025
3.5. Een boek waarvan ik gok dat vele vrouwen uit de generatie van mijn moeder (65+) zich erin zullen herkennen. Toen ik het haar tipte zei ze eigenwijs dat ze het juist vanwege de herkenning niet zou lezen, ‘juist mannen zouden het moeten lezen, daar schieten vrouwen misschien meer mee op�. Touché. Misschien ligt de kracht er ook wel in dat jongere vrouwen het ook herkenbaar zullen vinden. Wie zijn we in onze meest intieme relaties wanneer niemand meekijkt, welke ingesleten genderverhoudingen, geërfd van onze eigen ouders en de bredere geschiedenis, worden dan zichtbaar? En waarom blijven vrouwen in (hetero)relaties die niet voor hen werken, waarom blijven ze werk verzetten voor eenzijdige empathie? De empathiekloof - een relevante toevoeging aan het gender vocabulaire. Ik heb wel eens meer genoten van een schrijfstijl, het voelde vrij recht toe recht aan, eigenlijk wel een beetje zoals je dat van een academicus kunt verwachten. Iets anders wat je van een academicus kunt verwachten - altijd weer de complexiteit, gelaagdheid, blijven belichten, in dit geval van een langlopende relatie. Dat siert de auteur.
April 25, 2025
Repetitief. En bevat ook veel herhaling. Daarnaast zien we dezelfde elementen vaak terugkeren.
March 15, 2025
“fucking relationships�
- HAIM
- HAIM
April 24, 2025
En beladen was het.. maar ik heb het verslonden! Wat een goed boek. Het las heerlijk en vlot. Goed thema! En tja, hoeveel ruimte mogen we als vrouw innemen?
March 19, 2025
Interviews met Brinkgreve maakten me nieuwsgierig: een oudere, feministische vrouw die reflecteert op haar huwelijk met een moeilijke, niet zo feministische man. Helaas zijn de interviews beter geschreven dan dit boek. Het grote obstakel is Brinkgreves analytische manier van schrijven. Alles wordt tot op de millimeter gewikt en gewogen, het is 90 procent tell en 10 procent show. De lezer kan het alleen maar over zich heen laten komen, die krijgt niks te doen.
February 16, 2025
Echt wel bewonderenswaardig hoe open en kwetsbaar Bringreve is in deze memoires, met een mooie metafoor voor het volgelopen huis. Het gesplitste, en daardoor deels in mijn ogen ongelukkige bestaan, staat mijlenver van mijn beleving van het leven naast iemand, met iemand en misschien is dat dan het mooie aan dit verhaal, dat ik dat bevestigt zie. Toch ben ik dus enigszins kritisch. Ik heb veel herhaling gelezen en vond het te beschouwend voor een roman. Wat het dan dus misschien ook niet echt wat.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 21, 2025
Eerlijk, gedurfd en toch genuanceerd. Ik heb ‘t in een dag erdoorheen gegooid en heb nu spijt haha.
April 13, 2025
"Kijken is ook licht naar de ander sturen, niet kijken geeft duisternis"
Indrukwekkend boek.
De emphatiekloof...geeft definitie aan iets dat ik herken, maar nooit zo helder onder woorden had kunnen brengen.
De oplossing? Erover praten? Bewustwording?
Toch jammer dat dit boek vooral weer door vrouwen gelezen wordt....
Indrukwekkend boek.
De emphatiekloof...geeft definitie aan iets dat ik herken, maar nooit zo helder onder woorden had kunnen brengen.
De oplossing? Erover praten? Bewustwording?
Toch jammer dat dit boek vooral weer door vrouwen gelezen wordt....
March 17, 2025
Dapper boek, vol scherpe inzichten en een meedogenloze eerlijkheid. Ik vond het ontroerend en ongelooflijk knap geschreven.
February 24, 2025
De vrouw in het boek heeft zo veel doorzettingsvermogen, empathie en hoop op verbetering dat ze de ‘simpele� beslissing om los te breken en voor zichzelf te kiezen niet kan maken.
Uiteindelijk maakt ze dan steeds de kortetermijnbeslissing om emotioneel afstand te nemen en kort weg te vluchten. Maar dat produceert natuurlijk stinkende wonden.
Uiteindelijk maakt ze dan steeds de kortetermijnbeslissing om emotioneel afstand te nemen en kort weg te vluchten. Maar dat produceert natuurlijk stinkende wonden.
April 23, 2025
Begon als een intrigerende (ver van m’n bed)-show over het huwelijk, eindigde als een herhaling van zetten. Ps: wanneer je elkaar moet mailen vanuit verschillende kamers in een huis gaat er iets niet meer helemaal goed
February 21, 2025
Zoveel gehuild bij dit boek omdat het zo levendig geschreven is en ik ook heel veel dingen herken soms in mijn familie. Het gaat over rouw, maar ook een huwelijk waarin geen verbinding meer is maar wel doorgaat, maar ook over feminisme en de rol van vrouwen en mannen in het gezien en over de mental load die vrouwen hierin vaak dragen. Ik vind het een goeie tip dit boek!!
April 14, 2025
Christien Brinkgreve is niet zomaar iemand. Emeritis hoogleraar Sociale wetenschappen en auteur van vele boeken op haar vakgebied. Juist daarom was ik heel benieuwd naar 'Beladen huis', Brinkgreve's persoonlijke verhaal over haar huwelijk met Arend Jan Heerma van Voss. Ook iemand van naam. Journalist, omroepbestuurder en gezaghebbend expert op het gebied van de ggz.
Dit boek blies me echt van mijn sokken. Zo bijzonder, herkenbaar en vol diepgang. Na de dood van haar man op 79-jarige leeftijd dringt het tot Brinkgreve door dat hun huis is overwoekerd geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Ze beschrijft in mooie bewoordingen hoe ze zichzelf gedurende haar huwelijk heeft ingeleverd en kleingemaakt, onder de nukken en het egocentrisme van haar man. Bijzonder, omdat dit haaks staat op de positie die ze als wetenschapper in de buitenwereld heeft veroverd.
Tegelijkertijd herkenbaar, omdat het - in Brinkgreve's eigen woorden - haar huwelijk door 'de karrensporen van het patriarchaat' is getekend. Hoeveel ruimte mag je als vrouw innemen in een relatie, in een gezin, in de maatschappij? Een interessante vraag en tegelijkertijd een dilemma waarmee vrouwen eeuwenlang worstelden en nog steeds worstelen. Ondanks het feit dat het nu heersende idee is dat mannen en vrouwen gelijk zijn en dezelfde rechten en kansen hebben. Met dit thema is 'Beladen huis' vanuit sociologisch oogpunt boeiend.
Ik vind het boek ook psychologisch interessant. Want Brinkgreve verhaalt over de kwetsuren die Arend Jan Heerma van Voss heeft opgelopen in zijn jonge kindertijd, die diepe sporen hebben achtergelaten in zijn persoonlijkheid en het onderhouden van relaties hebben bemoeilijkt. En het gaat over het gezin waarin zij zelf is opgegroeid, met Indische wortels en een moeder die had willen tekenen maar daarin beknot werd als moeder van een druk gezin.
Naast dit alles is 'Beladen huis' ook een boek over rouw om het verlies van een partner, om eenzaamheid die er altijd is geweest en om alles wat niet geweest is. Een leeservaring die ik absoluut niet had willen missen!
Dit boek blies me echt van mijn sokken. Zo bijzonder, herkenbaar en vol diepgang. Na de dood van haar man op 79-jarige leeftijd dringt het tot Brinkgreve door dat hun huis is overwoekerd geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Ze beschrijft in mooie bewoordingen hoe ze zichzelf gedurende haar huwelijk heeft ingeleverd en kleingemaakt, onder de nukken en het egocentrisme van haar man. Bijzonder, omdat dit haaks staat op de positie die ze als wetenschapper in de buitenwereld heeft veroverd.
Tegelijkertijd herkenbaar, omdat het - in Brinkgreve's eigen woorden - haar huwelijk door 'de karrensporen van het patriarchaat' is getekend. Hoeveel ruimte mag je als vrouw innemen in een relatie, in een gezin, in de maatschappij? Een interessante vraag en tegelijkertijd een dilemma waarmee vrouwen eeuwenlang worstelden en nog steeds worstelen. Ondanks het feit dat het nu heersende idee is dat mannen en vrouwen gelijk zijn en dezelfde rechten en kansen hebben. Met dit thema is 'Beladen huis' vanuit sociologisch oogpunt boeiend.
Ik vind het boek ook psychologisch interessant. Want Brinkgreve verhaalt over de kwetsuren die Arend Jan Heerma van Voss heeft opgelopen in zijn jonge kindertijd, die diepe sporen hebben achtergelaten in zijn persoonlijkheid en het onderhouden van relaties hebben bemoeilijkt. En het gaat over het gezin waarin zij zelf is opgegroeid, met Indische wortels en een moeder die had willen tekenen maar daarin beknot werd als moeder van een druk gezin.
Naast dit alles is 'Beladen huis' ook een boek over rouw om het verlies van een partner, om eenzaamheid die er altijd is geweest en om alles wat niet geweest is. Een leeservaring die ik absoluut niet had willen missen!
March 17, 2025
Genuanceerd memoir over hoe er in een huwelijk een ongelukkige dynamiek ontstaat door onbeantwoorde verwachtingen. Hoe een vrouw het gezin draaiende houdt bij een man die daar geen oog voor heeft, met uitspraken: 'als je kinderen krijgt verlies je je vrouw'. Een man die, nu ze er op reflecteert, misogyn en egocentrisch blijkt te zijn, naast zijn humor en diepgang. Zij moest kleiner zijn dan hij om zijn eigen onvermogen te maskeren. Als hun zoon vraagt om allemaal hun plek in het gezin te tekenen, zet iedereen de vader in het middelpunt, terwijl hij zichzelf er buiten plaatst, zeer illustratief.
Er zit ook ongemak in, we weten immers allemaal donders goed om wie het gaat (Arend Jan Heerma van Voss) waardoor het ook voelt als vuile was buiten hangen. Het psychologiseren van een overleden man, die zich niet kan verdedigen, voelt als een mes in zijn rug. Het schuurt dat deze feministisch vrouw bij een man als deze blijft en laat mooi zien hoe zij haar focus had op het publieke leven i.p.v. het prive leven als het om haar feminisme gaat. Openhartig.
Er zit ook ongemak in, we weten immers allemaal donders goed om wie het gaat (Arend Jan Heerma van Voss) waardoor het ook voelt als vuile was buiten hangen. Het psychologiseren van een overleden man, die zich niet kan verdedigen, voelt als een mes in zijn rug. Het schuurt dat deze feministisch vrouw bij een man als deze blijft en laat mooi zien hoe zij haar focus had op het publieke leven i.p.v. het prive leven als het om haar feminisme gaat. Openhartig.
April 9, 2025
Ik irriteerde me vooral aan het gebrek aan daadkracht van deze vrouw.
Bij de epiloog heb ik meerdere keren met m’n ogen gerold. De thema’s van het boek zijn mooi omschreven en duidelijk.
En zoals altijd; mannen gaan niet veranderen tenzij ze dat zelf willen.
Bij de epiloog heb ik meerdere keren met m’n ogen gerold. De thema’s van het boek zijn mooi omschreven en duidelijk.
En zoals altijd; mannen gaan niet veranderen tenzij ze dat zelf willen.
April 10, 2025
Kwetsbaar en krachtig geschreven. Het deed echt wat met me. Het riep zowel woede en teleurstelling bij mij op om voor de zoveelste keer te lezen hoe diepgeworteld de patriaat zit, vooral in de privésferen. Ik blijf hopen en werken naar een betere toekomst dan dit, voor iedereen.
March 26, 2025
Een belangwekkende en openhartige memoir.
April 20, 2025
Bewaar ik voor boekenclub
April 25, 2025
Een vlijmscherpe en pijnlijke terugblik op een huwelijk. In één zucht uitgelezen. (Nog één redactieronde en dan had het boek 5 sterren gekregen.)
April 7, 2025
Na Het Archief van Thomas Heerma van Voss een kijk op hetzelfde gezin, maar vanuit de invalshoek van de echtgenote/moeder Christien Brinkgreve. Heb met mijn dochter nog lang nagepraat over dit boek. Dat is een teken dat het een goed boek is. We verschilden van mening en dat zal waarschijnlijk toch te maken hebben met een verschillende man-vrouw-kijk op de situatie en de hele maatschappij. Heel bijzonder hoe je in het openbaar (o.a. feministische) waarden uit kunt/wilt stralen die privé moeilijk te handhaven lijken te zijn. Een beetje goedkoop argument, maar de patriarchale man is ook gewoon een product van zijn tijd. Het huwelijk en de relatie van mijn ouders was niet anders. Heeft geen meerwaarde meer om ze dat kwalijk te nemen, maar mag terecht kritisch bekeken worden.
April 24, 2025
Een eerlijk, weloverwogen en kwetsbare terugblik waarin de schrijver met zelfinzicht het voorbije leven met haar man onderzoekt.
March 15, 2025
Simpel gezegd is dit het verslag van een slecht huwelijk waarin publiekelijk alles toch zo in orde leek. Bekend persoon is getrouwd met bekend persoon. Maar wat een armoedige narigheid in dat huwelijk. Hoofdschuldige is Arendjan Heerma van Voss, al is echtgenote Christien Brinkgreve ook kritisch over haar eigen rol in dit drama dat bijna een halve eeuw heeft geduurd. Opvallend: Er wordt heel veel vuile was buiten gehangen, bij het genante af, maar de slaapkamer blijft onbesproken.
Displaying 1 - 30 of 129 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.