Bart's Updates en-US Wed, 21 May 2025 07:20:02 -0700 60 Bart's Updates 144 41 /images/layout/goodreads_logo_144.jpg Review7587392274 Wed, 21 May 2025 07:20:02 -0700 <![CDATA[Bart added 'Het doel van de opticien']]> /review/show/7587392274 Het doel van de opticien by F. van Dixhoorn Bart gave 3 stars to Het doel van de opticien (Paperback) by F. van Dixhoorn
bookshelves: dutch
Mijn tweede Dixhoorn. Het bezit nog steeds een kracht, maar tezelfdertijd is de vraag hoe de loutere gimmick overstegen wordt? Het voelt niet vrijblijvend aan, maar de communicatie blijft veelal abstract, meta, etc.? Ik zou meer willen weten over het procedé. ]]> Review7587391702 Wed, 21 May 2025 07:17:24 -0700 <![CDATA[Bart added 'De kat van de muziekschool']]> /review/show/7587391702 De kat van de muziekschool by F. van Dixhoorn Bart gave 3 stars to De kat van de muziekschool (Paperback) by F. van Dixhoorn
bookshelves: dutch
Mijn derde Dixhoorn. Het bezit nog steeds een kracht, maar tezelfdertijd is de vraag hoe de loutere gimmick overstegen wordt? Het voelt niet vrijblijvend aan, maar de communicatie blijft veelal abstract, meta, etc.? Ik zou meer willen weten over het procedé. ]]> Review7587392274 Wed, 21 May 2025 07:14:09 -0700 <![CDATA[Bart added 'Het doel van de opticien']]> /review/show/7587392274 Het doel van de opticien by F. van Dixhoorn Bart gave 3 stars to Het doel van de opticien (Paperback) by F. van Dixhoorn
bookshelves: dutch
Mijn tweede Dixhoorn. Het bezit nog steeds een kracht, maar tezelfdertijd is de vraag hoe de loutere gimmick overstegen wordt? Het voelt niet vrijblijvend aan, maar de communicatie blijft veelal abstract, meta, etc.? Ik zou meer willen weten over het procedé. ]]> Review7575832513 Sat, 17 May 2025 02:41:22 -0700 <![CDATA[Bart added 'World Without End: An Illustrated Guide to the Climate Crisis']]> /review/show/7575832513 World Without End by Christophe Blain Bart gave 4 stars to World Without End: An Illustrated Guide to the Climate Crisis (Hardcover) by Christophe Blain
bookshelves: non-fiction, reviewed
Really excellent and accessible book that explains our worldwide addiction to cheap energy, and how the use of oil has transformed our society in the last 2 centuries.

For those who are energy blind (and most people are), this book is eye-opening. It also looks critically at so-called renewable energy. The conclusion is that fighting climate change will not be possible without reducing consumption significantly, and without organizing things more locally again.

Why not 5 stars? Because the ending is - implicitly - way too optimistic, and by way of solution Jean-Marc Jancovici has not much more to say than nuclear will help, and your individual consumer choices are important. How to achieve this politically isn't tackled, as reducing consumption will not happen voluntarily on any meaningful scale. As for the nuclear card, Jancovici remains silent on how to electrify the remaining 80% of our global energy use. Even if we consume way less, he probably knows that electrifying everything is practically not feasible. He shows he understands that doing so would emit huge amounts of green house gasses too.

I think the book would have hit harder if they had cut its last pages, and just stuck to the diagnosis: cheap energy has allowed us to get into a situation of overpopulation and overconsumption, which is quickly destroying our own ecological niche.

Be that as it may, it is mandatory reading for anybody with an interest in climate change, and also available in French, Dutch, Polish and German.

]]> Review2404621399 Sun, 04 May 2025 08:25:14 -0700 <![CDATA[Bart added 'Rembrandt’s Paintings Revisited - A Complete Survey: A Reprint of A Corpus of Rembrandt Paintings VI']]> /review/show/2404621399 Rembrandt’s Paintings Revisited - A Complete Survey by Ernst van de Wetering Bart gave 5 stars to Rembrandt’s Paintings Revisited - A Complete Survey: A Reprint of A Corpus of Rembrandt Paintings VI (Rembrandt Research Project Foundation, 6) by Ernst van de Wetering
bookshelves: art-books, favorites
This is a cheaper edition of the final scientific publication by the Rembrandt Research Project. The previous, extremely detailed installments of the Corpus (I-V) are available for free online, but in certain aspects these are at times a bit dated, as Ernst van de Wetering explains. His foreword and the first few chapters of this final publication read as a kind of artistic thriller � an instructive page turner on how the scientific study of old paintings has advanced over the last half century.

If you have a serious interest in Rembrandt, or even painting in general, you cannot go without this book. Rembrandt’s oeuvre borders on the incredible, and seeing it all together, presented chronologically with detailed notes has been my artistic experience of 2018.

You can get this edition new for about 70 euros or 100 dollars, and that’s a real steal: the original costs over a 1000 euro. ‘Cheaper� doesn’t mean inferior quality: all prints are outstanding. ]]> Rating849103272 Sun, 20 Apr 2025 01:03:02 -0700 <![CDATA[Bart B liked a review]]> /
Bart liked Joachim Stoop's review of Het goede kwaad:
Het goede kwaad by Samanta Schweblin
"Mijn recensie van de nieuwe kortverhalenbundel van Samanta Schweblin:



Samanta Schweblin is � naast Mariana Enriquez � de Argentijnse keizerin van de moderne psychologische horror. In haar laatste bundel kortverhalen werpt het kwaad op subtiele wijze een schaduw over doorsneemensenlevens. Een vader vergeeft het zichzelf niet dat zijn zoontje onder zijn toezicht een batterij inslikt. Een terminale vrouw belt een vriendin op die ze dertig jaar niet meer heeft gesproken nadat een ongeval de levens van beide vrouwen significant veranderde. Bij elk van de zes verhalen uit ‘Het goede kwaad� duiken we razendsnel de diepte in en blijkt alles algauw troebel en peilloos. Er loert voortdurend iets om de hoek wat alledaagse levens uit hun baan kan doen knallen. Niet zelden schuilt het gevaar in onszelf. Schweblin excelleert hierbij in de suggestie, het raadselachtige, de verontrusting. Haar lucide, spaarzaam proza staat hierbij vooral ten dienste van sfeer en beklemming. Ze verkent de kracht waarmee individuen omgaan met schuld, rouw en trauma en de moed waarmee ze zich verwoed aan hun leven vastklampen. Het sleutelwoord is ruptuur: er lopen grillige scheuren tussen goed en kwaad, maar ook tussen gebeurtenissen en ontmoetingen waardoor er onherroepelijk een voor en na in iemands levensloop ontstaat. Als er nu één kenmerk perfect past bij ons huidig tijdsgewricht is het wel deze alomtegenwoordige onvoorspelbaarheid."
]]> Review7491145087 Tue, 15 Apr 2025 11:43:40 -0700 <![CDATA[Bart added 'Boek 1']]> /review/show/7491145087 Boek 1 by Martin Rombouts Bart gave 5 stars to Boek 1 (Paperback) by Martin Rombouts
bookshelves: dutch, reviewed
(...)

Is het trouwens wel ironie? Echte ironie? “Ironiseert� Rombouts effectief “klassieke elementen�? Want Rombouts schijnt te menen wat hij schrijft.

Toegegeven, het boek lijkt soms wat te spotten, en we gebruiken tegenwoordig met z’n allen het begrip ironie wat ruimer. Het klinkt ook zo goed en waar en lekker om te zeggen. Maar nergens veinst Rombouts onwetendheid. Nergens schrijft hij het tegenovergesteld van wat hij bedoelt.

Dus nee � Boek 1 is niet ironisch, het doet soms zo aan omdat gortdroog en schwung niet zo vaak samen voorkomen en het dus soms onoprecht lijkt, maar lijken en zijn zijn lijken en zijn. Of misschien lijkt het wel ironisch omdat het net die andere schrijvers zijn die zoveel versieren waardoor dit boek soms onoprecht lijkt omdat je die directheid niet gewend bent.

Met zijn feitelijke eerlijkheid beschrijft Rombouts het leven zoals het is en de feiten zoals ze zijn, en weet hij hier en daar toch nieuw licht te werpen op dingen die ik dacht te kennen. Dat is geen kattenpis.

(...)

]]> Review7471895864 Mon, 07 Apr 2025 23:43:20 -0700 <![CDATA[Bart added 'Distress']]> /review/show/7471895864 Distress by Greg Egan Bart gave 3 stars to Distress (Mass Market Paperback) by Greg Egan
bookshelves: reviewed, speculative
(...)

To end, an existential musing on science fiction. It is clear our science and technology has had lots of benefits, but it has also led to ecological overshoot. Many people think we will somehow engineer our way out of the several catastrophes that are looming, and do not realize that engineering is what caused the predatory consumption and pollution of our habitat in the first place. I’m not a Luddite, but it’s pretty clear that our social systems aren’t up to the task of regulating ourselves in such a way that we keep our biosphere safe from our use of technology.

While it has produced dystopic warnings, science fiction as a whole has generally supported this mythos of unbridled technological progress, and also Egan has contributed to it with his transhumanist en techno-liberation fantasies. One could frame them as an iteration of the idea that optimism is a moral duty, but in the end, these fantasies seem a form of hubris � energy blind and blind to the realities of material production. Technology will not save us, it will be our species downfall.

30 years after the publication of Distress, and halfway on the road from 1995 to 2055, its predictions seem off � even though it has “greenhouse storms�. Greg Egan is a smart guy. My guess is that nowadays he knows we are heading for societal and ecosystem collapse, possibly even extinction. 2019’s Perihelion Summer is indicative of that: while not without hope, it was bleak and apocalyptic.

After 2010’s Zendegi Egan appears to have thrown out his techno-optimism, and instead doubled down on the intellectual puzzles. Judging by the blurbs, his recent books have become more and more abstract � thought experiments that generate world building. I have no interest in those. Instead, I would love to see a data-driven Egan take his best shot at near-future fiction, plotting the next 5 decades, in the tradition of Kim Stanley Robinson and Stephen Markley. The keen insights in human sociobiology that he displays in Distress indicate that he would be more than apt to take up that gauntlet.

]]> Review7424226549 Sat, 22 Mar 2025 02:22:04 -0700 <![CDATA[Bart added 'The Kraken Wakes']]> /review/show/7424226549 The Kraken Wakes by John Wyndham Bart gave 2 stars to The Kraken Wakes (Mass Market Paperback) by John Wyndham
(...)

So indeed � like Robinson in Antarctica � Wyndham goes explicitly epistemological. His protagonists are journalists, a very clever narrative device to focus on how society generates truth. Serendipitously, Greg Egan uses the exact same technique in Distress, the book I’m reading now.

Just like the epistemological gap between us and alien intelligence, there is an unbridgeable gap between us and the truth � the gap between our conception of truth and the Ding an sich. Wyndham explores a bit of the processes through which various humans and human organizations shape and change what they consider to be true.

Paradoxically, it is my own subjective reaction to what could very well be true that hindered my enjoyment of the novel.

(...)

]]> Review7386473165 Sat, 08 Mar 2025 11:49:56 -0800 <![CDATA[Bart added 'Het zomert in Barakstad']]> /review/show/7386473165 Het zomert in Barakstad by J.M.H. Berckmans Bart gave 5 stars to Het zomert in Barakstad (Paperback) by J.M.H. Berckmans
bookshelves: reviewed, dutch, favorites
In mijn review van 'Café De Raaf nog steeds gesloten' schreef ik dat J.M.H. Berckmans� late werk misschien wel begint met Het zomert in Barakstad. In zijn vorige boeken was er immers altijd nog wel iets wat deed denken aan de quasi normaliteit, zoals autobiografische verhalen van voor hij afgleed in de marginaliteit, of sporen van literaire ambities om door de mainstream erkend te worden. Een aanzet van zo’n erkenning kwam er met dit boek: 'Het zomert' werd niet alleen uitgegeven door Dedalus in Antwerpen, maar ook door Nijgh & Van Ditmar in Amsterdam � eindelijk bijval in beide lage landen.

Van normaliteit � wat dat ook moge wezen � is in 'Het zomert' inderdaad geen sprake meer. Nergens in de 14 verhalen is er nog een spoor van iets wat lijkt op een gewoon leven, en ook het schrijverschap zelf blijft zo goed als buiten beeld.

Berckmans� werk wordt vaak nihilistisch genoemd � maar is dit boek wel nihilistisch? Was Jean-Marie Berckmans wel een nihilist?

Het antwoord op die vraag hangt ten dele af van de definitie die je geeft aan het woord ‘nihilisme�. Laten we het houden op de Wikipediaanse uitleg: een begrip dat wordt gebruikt om de ontkenning van het bestaan van betekenis of waarde in de wereld aan te duiden. Op de Engelstalige pagina komen daar de ontkenning van kennis en moraliteit bij.

Het moet voor recensenten zeker niet makkelijk zijn geweest om grip te krijgen op de schriftuur van Berckmans, laat staan op wat hij wilde uiten. In mijn bespreking van 'Taxi naar de Boerehaavestraat' � het boek dat verscheen na Het zomert � had ik het er al over dat “Célineske tirades�, “wrange ironie�, “superieur sarcasme�, “het paranoïde genre� of “haveloos� allemaal doel missen, fout zijn.

Jos Van Tienen recenseert 'Het zomert' in 1994, en heeft het in Streven over “nihilisme�. En Joris Gerits had het in 1993 in DWB over een “nihilistisch vitalisme�. Met dat laatste woord bedoelde de sympathieke professor wellicht de stroming die “de drang om intens, vurig en gevaarlijk te leven� probeert literair te vatten, en in die omschrijving kan ik me nog min of meer vinden, maar opnieuw: nihilistisch?

'Het zomert' geeft volgens mij vooral uitdrukking aan frustratie: frustratie geen vrouw meer te hebben, frustratie over het gebrek aan liefdevol contact met zijn ouders, frustratie over te weinig diepgaande connectie met andere mensen. Het is niet omdat Berckmans geweld beschrijft, of in de verf zet naar seks te verlangen, of moreel beschadigde personages schetst, of maatschappelijke illusies doorprikt, of existentiële angsten uitdrukt, dat hij geen waarde of betekenis hecht aan het bestaan. Berckmans is geen nihilist � integendeel. Het is een man die ja wil zeggen, maar een nee krijgt � omdat hij een fundamentele ongelukkigheid heeft geërfd van zijn vader, en omdat hij aan de goegemeente dingen laat zien waarvan men liever wegkijkt. Hij is patiënt, en hij is te eerlijk � geen nihilist.

Als professionele lezer zou je toch beter moeten weten dan “Het maakt niet uit.� letterlijk te nemen. Als ik even over mezelf mag beginnen: telkens wanneer ik, in echt betekenisvolle situaties, “het maakt niet uit� heb gezegd, dan maakte het eigenlijk feitelijk wel uit. “Het maakt niet uit� is een bezwering, geen ontologisch of metafysisch of ethisch statement.

Berckmans is geen nihilist: zijn geigerteller staat gewoon gevoeliger afgesteld dan die van de meeste mensen. Want laten we wel wezen: onze samenleving is overduidelijk ziek, ons politieke systeem niet bij machte oorlogen te stoppen of armoede uit te roeien, en we kannibaliseren onze planeet. Is normaal blijven dan niet de echte waanzin?

En ook op kleinere schaal kan je hem geen ongelijk geven: Jean-Marie’s moeder heeft het met hem nooit over zijn boeken gehad, erkende hem niet als schrijver, zag hem als een werkloze � niet als kunstenaar. Het is niet dat ze niet belezen was: volgens biograaf Chris Ceustermans zat ze dagelijks uren met haar neus in de boeken, maar las ze geen enkel boek van haar zoon. Over zijn broer Jan, die professor was in Amerika, kon ze dan weer niet zwijgen. En toen er op 25 april 1993 een reportage over J.M.H. werd uitgezonden op de nationale televisie, in het highbrow kunstprogramma Ziggurat, ging moederlief een halfuur voor de uitzending slapen. Je zou als zoon van minder gek worden. Een ware nihilist zou er niet om malen.

En nu ik het toch heb over kemels van recensenten: Arnold Heumakers beschreef 'Het zomert' in De Volkskrant als “monotoon�. Mja � misschien, de frustratie druipt inderdaad van de 120 bladzijden, en er zit bijna altijd een directheid in J.M.H.’s taal. Qua stemming is er misschien iets van een eenheid te ontwaren, maar zowel inhoudelijk als vormelijk is het boek erg gevarieerd. 'Het Zomert' is door- en doorgecomponeerd. Niks wilds, niks waanzinnig primair gebrul zonder nadenken, geen repetitief doe-maar-op. Ik heb zulks ook al in vorige J.M.H. recensies geschreven, en het is een fout die recensenten bleven maken.

(...)

]]>