"داستان از جایی شروع میشه که پرفسور و خانمش وارد مزرعه قدیم شان میشن و داستان هم با رفتن آنها از مزرعه تموم میشه،انگار این دو نفر چالشی برای شخصیت های داستان بودند که با رفتن شان، آنها هم دوباره به زندگی روزمره و همیشگی و البته تکراری برمی گردند.
شخصیت های داستان همه انسان های معمولی هستند که از زندگی خودشان رضایت ندارند و هیچ وقت هم به دنبال ایجاد یک دلخوشی یا امید در زندگیشان نیستند‌�� و پر از ملال و تشویش اند و در آخر سرنوشت را با دلی افسرده می پذیرند��.
بنظرم تمام شخصیت ها هیچ ارتباطی با حقیقت دنیا (لذت بردن از خوشی ها) ندارند و این باعث شده که روز به روز بی انگیزه تر و ناامید تر شوند.
همه شخصیت ها به دنبال عشق یا شور و اشتیاقی برای ادامه زندگی هستند اما شرایط با آنها همدل و هموار نیست و به آدم اشتباهی دل می بندند.
بنظرم سونیا، نماد آیندگانی بود که در شرایط سخت و ملال آور هم باز کار می کنند تا به آرامش برسند حتی اگر شرایط سخت باشد.
چخوف به خوبی یک جریانی از زندگی را به تصویر کشیده و از دل یک داستان ساده، پیچیدگی ماهرانه ای را به وجود آورده��.
داستان از بیهودگی زندگی،بی معنا بودن آن، حسرت، سر در گمی، حسادت، خیانت و افسردگی گفته.
در کل این نمایشنامه باعث شد بیشتر سراغ نمایشنامه خوندن برم و دوستش داشتم."

azarakhsh is on page 57 of 349 of درختان جنگل مسموم