ŷ������

“Rose, I cheat at cards and buy liquor for minors. But I would never, ever force you into something you don't want.”
― Richelle Mead, Spirit Bound

“Love and Loyalty, run deeper than blood." Love that quote even though I haven't read the book.”
― Richelle Mead

“Dimitri: Well, you and I will both be Lissa's guardians someday. I need to protect her at all costs. If a pack of Strigoi come, I need to throw my body between them and her.
Rose: I know that. Of course that's what you have to do.
Dimitri: No. If I let myself love you, I won't throw myself in front of her. I'll throw myself in front of you.”
― Richelle Mead

“I had a standing arrangement with God: I'd agree to believe in Him -barely- as long as He let me sleep in on Sundays.”
― Richelle Mead

“You and me are going to have so much fun, Rose. Picking out curtains, doing each other's hair, telling ghost stories....”
― Richelle Mead, Shadow Kiss

“Νικηθηκα απο ενα παγκακι.”
― Richelle Mead

“Αφηνοντας τους καρπους μου κυλησε τα χερια του στα μπρατσα μου, χαϊδευοντας απαλα το δερμα μου. Με τραβηξε κοντα του μ' εκεινο το σκοτεινο, πεινασμενο βλεμμα και πιεσε το σωμα του στο δικο μου. Με το ενα του χερι χαϊδεψε το πισω μερος του λαιμου μου. Τα δαχτυλα του μπλεχτηκαν στα μαλλια μου και εσπρωξε απαλα το κεφαλι μου κοντα στο προσωπο του.”
― Richelle Mead

“Καπου καπου βρισκω την ηρεμια μου εκει. Οχι παντοτε ομως. Πιο ηρεμος νιωθω μαζι σου.”
― Richelle Mead

“Ξαπλωσαμε στα σεντονια και κολλημενοι ο ενας στον αλλο συνεχισαμε να φιλιομαστε, να φιλιομαστε ασταματητα. Τα χερια και τα χειλη του ειχαν κατακτησει ολο μου το κορμι και καθε αγγιγμα του εκαιγε το δερμα μου σαν φωτια.
Τον λαχταρουσα τοσο καιρο που δυσκολευομουν να πιστεψω οτι το ονειρο μου γινοταν πραγματικοτητα. Και δεν ηταν μονο η φυσικη ελξη. Ηταν κι οτι ενιωθα πανεμορφα κοντα του. Με κοιταζε μ'εναν υπεροχο τροπο. Λες και ημουν η πιο σεξι, η πιο ομορφη γυναικα στον κοσμο. Με τρελαινε ο ηχος της φωνης του οταν μουρμουριζε το ονομα μου σαν προσευχη στα ρωσικα: Ροζα, Ροζα...”
― Richelle Mead

“Ειχε τελειωσει με τους επιδεσμους αλλα συνεχισε να μου κραταει τα χερια. Δεν ξερω καν αν το ειχε παρατηρησει. Εγω τουλαχιστον το ειχα παρατηρησει απο ωρα τωρα. Τα χερια του ηταν ζεστα και μεγαλα, με μακρια δαχτυλα ολο χαρη. Δαχτυλα που σε καποια αλλη ζωη μπορει να επαιζαν πιανο. Εσφιξα τα χερια του στα δικα μου. Το ιδιο εκανε και αυτος.”
― Richelle Mead

“<<Λοιπον, με βρισκεις ομορφη;>>
<<Ναι. Εισαι ομορφη>>.
&����;&����;Ομο��φη;&����;&����;
<<Εισαι τοσο ομορφη που ωρες ωρες νιωθω να ποναω οταν σε κοιταζω>>.”
― Richelle Mead

“Σηκωσε και παλι το ενα του φρυδι ψηλα. Με τρελαινε αυτη η κινηση.”
― Richelle Mead

“<<Αν δεν ησουν τοσο παρανοϊκη, θα ΄θελα πολυ να κανουμε παρεα>>.
<<Τωρα που το λες και εγω το ιδιο ακριβως νιωθω>>.”
― Richelle Mead

&�����ܴ�;&����;&����;Ροουζ&����;&����;.
Η φωνη με αγγιξε σαν απαλο μεταξυ. Ευγενικη. Βαθια. Γυρισα το κεφαλι μου και τα ματια μου συναντησαν τα σκουρα ματια του Ντιμιτρι. Καθοταν στην καρεκλα διπλα απο το κρεβατι μου και τα μακρια του μαλλια επεφταν μπροστα αγκαλιαζοντας το προσωπο του.”
― Richelle Mead

“Οταν ξανα πηγα κοντα του, μου επιασε σφιχτα τους καρπους. Στο αγγιγμα του ενιωσα σαν μας χτυπα και τους δυο ηλεκτρικο ρευμα και καταλαβα οτι αυτοματως και εκεινος ειχε ξεχασει ολα οσα τον ανησυχουσαν. Κατι σαν να τον παρεσυρε και εκεινον, κατι που ξαφνικα τον εκανε να με θελει οσο τον ηθελα και εγω.”
― Richelle Mead

“<<Εσυ δεν ειπες "δωρα"; Εννοουσες οτι εχω κι αλλα;>>
Γελασε τρανταχτα κι ενιωσα το γελιο του να με τυλιγει σαν απαλο χαδι. Θεε μου! Ποσο μου αρεσε. <<Αυτο ειναι απο μενα>>.
Μου εδωσε ενα μικρο, απλο κουτακι. Το ανοιξα με απορια και ενθουσιασμο. Λιπ γκλος! Και μαλιστα αυτο που μου αρεσε. Πολλες φορες ειχε τυχει να του παραπονεθω οτι μου τελειωνε το λιπ γκλος που ειχα, αλλα ποτε δεν θεωρησα οτι προσεχε τα λογια μου.
<<Καλα, πως καταφερες να το αγορασεις; Αφου σε κοιταζα συνεχεια οταν ημασταν στο εμπορικο>>.
<<Μυστικο του επαγγελματος>>.
<<Και γιατι μου το πηρες; Για τη πρωτη μου μερα;>>
<<Οχι>> μου ειπε απλα. <<Γιατι θεωρησα πως θα σ'ευχαριστησει>>.
Χωρις καν να το σκεφτω, εσκυψα μπροστα και τον αγκαλιασα. <<Σ'ευχαριστω>>.
Ηταν πολυ σφιγμενος. Ηξερα το γιατι. Τον ειχα πιασει απροετοιμαστο. Και για να ειμαι ειλικρινης...ειχα ξαφνιασει ακομα και τον ιδιο μου τον εαυτο. Λιγες στιγμες αργοτερα τον ενιωσα να χαλαρωνει. Περασε το χερι του στη μεση μου. Ενιωσα οτι θα πεθανω.
<<Χαιρομαι που εισαι καλυτερα>> μου ειπε. Τα χειλη του ηταν ακριβως πανω απο το αυτι μου, τοσο κοντα που ηταν λες και αγγιζε τα μαλλια μου. <<Οταν σε ειδα να πεφτεις...>>
<<...σκεφτηκες: Μα τι ζωον>>.
<<Ποτε δεν σκεφτηκα κατι τετοιο>>.”
― Richelle Mead

“<<Επιπλεον προπονησεις; Με ποιον;>>
<<Με αυτον τον ψηλο, τον Ντιμιτρι>>.
<<Θα κανεις επιπλεον προπονησεις με τον Μπελικοφ;>>
<<Ναι, και τι μ΄αυτο;>>
<<Και τι μ'αυτο; Ο ανθρωπος ειναι θεος>>.”
― Richelle Mead

“Ξαφνικα αφησε τα χερια μου και εσκυψε κατα τη μερια μου. Απλωσε αργα το χερι του και πιανοντας μια τουφα απο τα μαλλια μου τη στρυφογυρισε προσεχτικα γυρω απο το δαχτυλο του. Για ενα λεπτο παγωσα και αισθανθηκα οτι ο υπολοιπος κοσμος ειχε σταματησει και οτι το μονο που ειχε πια σημασια ηταν η αισθηση των χεριων του στα μαλλια μου. Αφησε τη τουφα εκπληκτος-και λιγο σαστισμενος-απο την κινηση του.
<<Να μην τα κοψεις>> ειπε αποτομα.
Κατευθυνθηκε προς τη πορτα και ενα χαμογελακι παιχνιδισε στα χειλη του. <<Θα τα πιανεις κοτσο>>.”
― Richelle Mead

“Ειχα την απαντηση ετοιμη προτου καν προφτασω να ολοκληρωσω την ερωτηση. Δεν μπορουσα να γινω το κοριτσι του Μεισον, γιατι καθε φορα που σκεφτομουν τον εαυτο μου στην αγκαλια καποιου που μου σιγοψιθυριζε βρομικα λογια, αυτος ο καποιος ειχε ρωσικη προφορα.”
― Richelle Mead

“<<Το ειδες το φορεμα;>>
<<Ναι, το ειδα>>.
<<Σου αρεσε;>>
Δεν απαντησε. Εξελαβα τη σιωπη του ως ναι.
<<Λες να διακινδυνευσω τη φημη μου αν το φορεσω στο χορο;>>
Μετα βιας τον ακουσα να μου ψιθυριζει: <<Ολο το σχολειο θα βαλεις σε κινδυνο αν το φορεσεις>>.
Χαμογελασα και αποκοιμηθηκα.
Ξυπνησα με το κεφαλι ακουμπισμενο στον ωμο του. Ειχε απλωσει απο πανω μου το μακρυ παλτο του.”
― Richelle Mead

“<<Αν φυσικα μ'αφησουν να ερθω στο χορο. Η Κιροβα ακομη σκεφτεται αν ειχα κοσμια συμπεριφορα �� οχι>>.
<<Δειξ' της τα βαρετα μπλουζακια που αγορασες. Θα πεσει σε κωμα αν τα δει. Τουλαχιστον εγω που τα ειδα, ειμαι στα προθυρα εγκεφαλικου>>.”
― Richelle Mead

“Χαμογελασε και ξανα καθισε. <<Το ξερω. Αυτο μου ελεγες συνεχεια οταν σε κουβαλουσα. Ησουν πολυ αναστατωμενη>>.
<<Με... με κουβαλησες μεχρι εδω;>>
<<Πρωτα σπασαμε το παγκακι και ελευθερωσαμε το ποδι σου>>.
Ποπο! Ειχα χασει επεισοδια. Τιποτα δεν μπορουσε να συγκριθει με τη σκεψη οτι ο Ντιμιτρι με κρατουσε στα χερια του. Ισως μονο η σκεψη οτι με κρατουσε στα χερια του χωρις πουκαμισο.”
― Richelle Mead

“Τραβηχτηκε ελαφρως πιο πισω για να με δει καλυτερα, αλλα δεν ειπαμε τιποτα. Τα ματια του ηταν τοσο σκοτεινα και βαθια που με καλουσαν να βουτηξω μεσα τους. Με κοιταζαν κι η φλογα τους ενιωθα ν'απλωνεται και να ζεσταινει ολο μου το κορμι. Απλωσε αργα, προσεκτικα τα μακρια του δαχτυλα. Αγγιξε το μαγουλο μου στην ακρη και χάιδεψε το προσωπο μου απαλα. Ανατριχιασα μολις το δερμα μου ακουμπησε το δικο του. Πηρε μια τουφα απο τα μαλλια μου και τη στριφογυρισε στο δαχτυλο του, οπως και τοτε στο γυμναστηριο.
Καταπια και καταφερα με φοβερη δυσκολια να ξεκολλησω τα ματια μου απο τα χειλη του. Τα κοιταζα εδω και ωρα και σκεφτομουν πως θα φιλουσαν. Στη σκεψη και μονο ενιωσα να τρελαινομαι και να φοβαμαι μαζι. Ειχα φιλησει πολλους, αλλα ποτε μου δεν ειχα δωσει τοση σημασια στα φιλια. Δεν θα αλλαζε κατι αν φιλουσα εναν ακομη- εστω και μεγαλυτερο. Ωστοσο η σκεψη και μονο οτι θα με πλησιαζε και θα ακουμπουσε τα χειλη μου με τα δικα του μ'εκανε να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου.”
― Richelle Mead

“<<Σου αρεσει ή σου αρεσει;>>
<<Γιατι ποια η διαφορα αναμεσα στα δυο;>>
<<Το "μου αρεσει" ειναι για τους ανθρωπους που τα 'χουν με ψηλους, ξανθους ηλιθιους και καθονται και γελανε με τα χαζα αστεια τους>>.
Κι ετσι, τελειως ξαφνικα, εσκυψε και τη φιλησε. Τη φιλησε με παθος, ορμη και οργη. Ηταν λες και επιτελους ξεχυνοταν ενας χειμαρρος θυμου, παθους και ποθου που ο Κρίστιαν ειχε κλειδωσει μεσα του τοσο καιρο. Κανεις ποτε δεν ειχε φιλησει τη Λιζα ετσι. Ενιωσα να ανταποκρινεται στο φιλι του, ν'ανταποκρινεται στον ιδιο τον Κρίστιαν. Την εκανε να νιωθει ζωντανη μ'εναν τροπο που ουτε ο Ααρων ουτε κανενας αλλος μπορουσε να την κανει να νιωσει.
Ο Κρίστιαν σταματησε να τη φιλα, αλλα το προσωπο του ηταν ακομη στο δικο της.
<<Αυτο κανεις οταν σ'αρεσει καποιος>>.”
― Richelle Mead

“Καθως εβαζε τα ρουχα του αρχισε να μοιαζει παλι με σκληροτραχηλο θεο.”
― Richelle Mead

“Με την ιδια ταχυτητα, ο Ντιμιτρι εσκυψε απο πανω μου βαζοντας τα χερια του κατω απο το σωμα μου. Με κρατησε οπως τοτε που ειχα χτυπησει τον αστραγαλο μου.
<<Γεια σου συντροφε>> μουρμουρισα με φωνη που εμοιαζε κοιμισμενη. <<Δικιο ειχες για τα Στριγκόι>>. Ξαφνικα τα παντα γυρω μου αρχισαν να σκοτεινιαζουν και τα βλεφαρα μου βαρυναν.
<<Ροζα, Ροζα. Ανοιξε τα ματια σου>> ηταν η πρωτη φορα που τον ακουγα ετσι αγχωμενο, στα ορια της τρελας. <<Μην αποκοιμηθεις. Οχι ακομη>>.
Τον κοιταξα με μισοκλειστα ματια. Εκεινος με κουβαλησε εξω απο το κτιριο και κατευθυνθηκε προς τη κλινικη. <<Ελεγε αληθεια; Πες μου>>.
&����;&����;Ποιος;&����;&����;
<<Ο Βικτωρ...ειπε οτι δεν θα επιανε το ξορκι στο μενταγιον αν...>>
Αρχισα και παλι να χανω την επαφη και να βυθιζομαι στα σκοταδια του μυαλου μου, αλλα ο Ντιμιτρι με αναγκαζε να γυρισω στη πραγματικοτητα.
<<Τι εννοεις;>>
<<Ο Βικτωρ μου ειπε οτι με ηθελες...οτι σου αρεσα κι οτι μονο ετσι θα επιανε το ξορκι>>.
Τα λογια του εβγαιναν πνιχτα. <<Ναι, Ροζα. Πραγματι σε ηθελα. Κι ακομα σε θελω. Μακαρι...μακαρι να ημασταν μαζι>>.
<<Τοτε γιατι μου ειπες ψεματα;>>
Φτασαμε στη κλινικη και καταφερε να ανοιξει τη πορτα κρατωντας με στα χερια του. Μολις μπηκαμε αρχισε να φωναζει για βοηθεια.
<<Γιατι μου ειπες ψεματα;>> μουρμουρισα ξανα.
Ακουγα φωνες και βηματα να πλησιαζουν κατα τη μερια μας.
<<Γιατι δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι>>.
<<Λογω της διαφορας ηλικιας;>> τον ρωτησα. <<Ή μηπως επειδη εισαι ο εκπαιδευτης μου;>>
Σκουπισε απαλα με την ακρη του δαχτυλου του ενα δακρυ που κυλησε στο μαγουλο μου. <<Και γι'αυτο>> ειπε <<αλλα επισης επειδη...ξερεις οτι κι δυο μας θα ειμαστε φυλακες της Λιζα καποτε. Πρεπει να μπορω να την προστατευσω με καθε κοστος. Αν της επιτεθει ενα Στριγκόι, θα πρεπει να μπω αναμεσα σ'αυτην και σ'εκεινα>>.
<<Το ξερω αυτο. Φυσικα και θα το κανεις>>. Οι μαυρες σπιθες χορευαν ξανα μπροστα στα ματια μου. Ειχα αρχισεινα σβηνω.
<<Οχι. Αν αφεθω να σ'ερωτευτω, δεν θα το κανω. Θα προσπαθησω να προστατευσω εσενα>>.”
― Richelle Mead