Å·±¦ÓéÀÖ

2022'nin ilk kitabı. 10 gün elimde süründü. Okurken ben de süründüm. Ya şu sıralar kurgu okumakla aram yok ya da adı içinde bulunduğum dönem itibarıyla bende çok farklı beklentiler yaratan bu romanda içerik olarak karşılığını bulamadım. Diyalog biçimleri de metinde ritim bulmama büyük bir engel teşkil etti. 5 farklı kişinin bakış açısından okuduğumuz ve dolayısıyla anlatıda daldan dala atlayan bir hikâye(ler) var ortada. 372 sayfa boyunca da ne yazık ki bir dala konmam mümkün olmadı. Martin'in babasını rüyasında görme çabasına tanık oluyoruz romanın başında ve roman bir daha ne böyle bir yoğunluk yakalayabiliyor ne de "Babasız Evler" isminin hakkını verecek bir içeriğe bürünüyor. Bir romanı okurken onu adıyla bağdaştıramadığımda ben kopuyorum. Kurgudaki bol anlatıcılı sekmeler zaten romanın atmosfer kurmasını ya da okurun atmosfere nüfuz etmesini güçleştirirken bir de buna yazarın sözcük dizimi ve (olmayan) ritmi eklenince iyice okuması güç bir deneyime dönüşüyor roman.