ŷ������

خيره شدن به دوردست در انتظار يك ناجي

من عکس رو نمی بینم

هنوز هم همان....صورتک هاي تکراري...در گذر زمان رنگ کهنگي نميگيرند!ا

من رفتم ولی چند تا کپی از خودم گذاشتم تو کمد...با همون ها سر کن

از پشت پنجره ي دل
مات مي نگريم همچون صورتک
بر حقيقت تلخ زندگي

رنگها ی سفید فضا را برفی و سرد نشون میده چیزی که در ذهنم از دیدنش ایجاد میشه پشت شیشه ی پنجره ی جهنم سرد است

منتظر اول:بچه ها ناجی داره مییاد

منتظر دوم:دیگه از این زندگی کوفتی راحت شدیم

منتظر سوم:بزارید منم ببینمش

هر کی با زاویه دید خاصی داره بیرونو نگاه می کنه و دنیا رو می بینه یا شاید اینا هر کدوم دارن میگردن تا زاویه شون رو پیدا کنن تا دنیا رو راحت تر ببینن.

برزخ
استواي بود و نبود

از خودم بیرون اومدم، باورم نمی شد، انگار داشتم از پشت یک پنجره خودم رو می دیدم، این همه صورتک، این همه سال، که اصلا نفهمیدم کی برای خودم درستشون کرده بودم
می خواستم با صورت خودم زندگی کنم، ولی دیگه حتا نمی دونستم این منی که داره به اونها نگاه می کنه کدوم طرف شیشه ست. نکنه این طرف هم پر صورتک شده!

مي بينيم از پشت چشمهاي شيشه اي
همه چيز و هيچ چيز