ŷ������

وقتی توی صحرا ها دیگه نی نمی زدی
بره های بازیگوشو دیگه "هی" نمی زدی
وقتی که رفتی و من به بهتی موند توی نیگام
یادته داد کشیدم تنهام نذار منم میآم
ولی تو رفتی و من موندم و یک عالمه درد
تو یه نامه قسم دادی : دیگه دنبالم نگرد

تو نامه گفته بودی گم شده دلبرکم
من آخه چیکار کنم بدونه نی لبکم
دیگه واسه بره ها چجوری نی بزنم
چطوری تو چشم تو می تونم می بزنم
نمی دونم گرگه برد یا یه جا انداختمش
شایدم تو یه قمار به پرستو باختمش

اون روزا گذشت و رفت ، هنوزم نیومدی
بیا من نی نمی خوام ، تو که راهو بلدی
می دونی که دنیارو گشتم دنبال تو ؟
خسته شدم ، اصلان بیا ، نی لبکم مال تو

به يا’�� يك نگاه سرد
عبور خاطرات را
بسان بوم شوم شب
ستار�� گان مرده را
به ني لبك اشاره كن
به گله هاي در چرا
نشان خانه را بجوي
در انتهاي راه ها

..!!*!

زیبا بود

همیشه دوست داشتم زدن یک نی لبک رو یاد بگیرم
.
.
شعر قشنگی بود

من
پری کوچک غمگینی را
میشناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی لبک چوبی مینوازد آرام، آرام

پری کوچک غمگینی
که شب از یک بوسه میمیرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد
.......
شعرت زيبا بود
و براي من يادآور خاطراتي دور
ممنونم

ممنون از همه