ŷ������

ز پوچ جهان هیچ اگر دوست دارم
تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم
مهدی اخوان ثالث

گر به همه عمر خویش با تو بر آرم دمی
حاصل عمرم دم است باقی ایام هیچ

شاعرش رو مطمن نیستم اما گویا

"حافظ"

دلارام جان اون بیت از سعدی هست و صحیحش هم اینه :

گر به همه عمر خویش با تو برآرم دمی

حاصل عمر آن دمست باقی ایام رفت


"آسمانتان پر ستاره"

طی زمان کن ای فلک ، مژده‌�� وصل یار را

پاره‌ا�� از میان ببر این شب انتظار را

وحشی


"آسمانتان پر ستاره"
.

هرکه را دیدم به راز عشق محرم ساختم

خویش را در عاشقی رسوای عالم ساختم

!!?

saleh wrote: "
عشق را معجزه ای باید و افسوس که نیست
مرگ را فاصله ای هست که ای کاش نبود
صالح

ز ابر تیره ی چشمت، نگاه ِبارانی ت
کمی ببار به رویم که آتشم زده ای
صالح


کنون که غرق ِخیال ِتو شعر می خوانم..."


آقا صالح هر سه تاش خيلي خوب و زيبا بود!
دمت گرم!
:D

saleh wrote: "
عشق را معجزه ای باید و افسوس که نیست
مرگ را فاصله ای هست که ای کاش نبود
صالح

کنون که غرق ِخیال ِتو شعر می خوانم
تو یاد می کنی از من�� بعید می دانم
صالح "


صالح عزیز تک بیتی هاتون واقعاً خوندنی و همچنین دل نشین بودند، من یکی لذت بردم
مرسی از اینکه اعتماد به نفس به خرج دادین، ارزشش رو داشت
منم بیت اول خیلی خیلی به دلم نشست، همین طور سومی
طبع شعرتون حرف نداره دوست عزیز

توای مادر زلالی با صفایی
تمام دردهایم را دوایی

خودم

ای چرخ که آسان بگرفتی پدر از من
این سینه ی انباشته را هم بدر از من

دیوون��

عطرت کنار باغچه،عکست هنوز به دیوار
دق می کنه دل من در حسرت یه دیدار

آرزو

آ��ای عزیز رفته ،بهت بگم از دردم��
اینه که بازدوباره،امشب،هواتو کردم

آرزو

بد نگوييم به مهتاب اگر تب داريم...


عيب رندان مکن اي زاهد پاکيزه سرشت

که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش

خیام

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید
گفتم که ماه من شو گفتا اگر بر آید

حافظ

Delaram wrote: "گر به همه عمر خویش با تو بر آرم دمی
حاصل عمرم دم است باقی ایام هیچ

شاعرش رو مطمن نیستم اما گویا

"حافظ""

دلارام خانم این شاهکار اثر سعدی است
:-)

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است
چو یار ناز نماید شما نیاز کنید
حافظ

حافظ شب هجران شد،بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد، ای عاشق شیدایی

آنقدر خوب و عزیزی که به هنگام وداع
حیفم آمد که تو را دست خدا بسپارم

در بند آن نه ایم که دشنام یا دعاست
یادش به خیر هر که ز ما یاد می کند

هر که اندر راه ما خاری فکند از دشمنی
هر گلی کز باغ وصلش بشفکد بی خار باد

گوشه ی چشمی به سوی من نداری گوییا
خرمن حسن تو دارد خوشه چین تازه ای

اگر از جانب معشوقه نباشد کششی
کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد

ز خامشی دهن غنچه پر ز زر شده است
سکوت جایزه دارد چرا نمی گیری

مرگ را هم سنگ با هجران مدان ای دل که من
بارها سنجیده ام مردن یکی ، هجران صد است

ممنون از توجه شما آقای صالح عزیز

گفتمش نقاش را نقشي بكش از زندگي
با قلم نقش حبابي بر لب دريا كشيد



��

saleh wrote: "
Hamid wrote: "
اي خدايا كم مگردان چار چيز از اين اتاق
نان گرم و آب سرد و چايي و قليان چاق"

حظ نمودیم

Delaram wrote: "توای مادر زلالی با صفایی
تمام دردهایم را دوایی

خودم"

خیلی خوب
"

saleh wrote: "Behzad wrote: "ای چرخ که آسان بگرفتی پدر از من
این سینه ی انباشته را هم بدر از من

دیوون��

بی نقص "


داوري ابيات با شماست�� =))

Hamid wrote: "


اي خدايا كم مگردان چار چيز از اين اتاق
نان گرم و آب سرد و چايي و قليان چاق

"

:)) چاي و قليونش رو خيلي خيلي پايه هستم

------------------------------------------------

دوستان عيب کنندم، که چرا دل به تو دادم��!ا
بايد اول به تو گفتن : که چنين خوب چرايي��!ا

گفتي نظر خطاست ، تو دل ميبري رواست��!ا
خود کرده جرم و خلق گنهکار ميکني....!ا


----

شمع را بايد از اين خانه بدر بردن و کشتن
تا به همسايه تگويد که تو در خانه ي مايي

پ.ن :

به به

از رنج کشیدن آدمی حُر گردد
قطره چو کشید حبسِ صدف دُر گردد

خیام

چوگفتمش که دلم رانگاه دار چه گفت��
زدست بنده چه خیزد ��خدا نگه دارد
ح ا ف ظ

آ��
.
.
.
همش فکرم مونده بود چرا شعر من داوری نشد
.
.
.
مرسی
آقای داور عزیز

برو هرچه ميبايدت پيش گير

سر ما نداري ، سر خويش گير

هر چند که از آينه بی رنگتراست
ازخاطر غنچه هادلم تنگتراست
بشکن دل بينوای مارا ای عشق!
اين ساز شکسته اش خوشآ��نگتراست!

من در ايينه رخ خود ديدم
و به تو حق دادم
آ�� مي بينم ، مي بينم
تو به اندازه ي تنهايي من خوشبختي
من به اندازه ي زيبايي تو غمگينم
چه اميد عبثي
من چه دارم که تو را در خور ��
��يچ
من چه دارم که سزاوار تو ��
��يچ
تو همه هستي من ، هستي من
تو همه زندگي من هستي
تو چه داري ��
همه چيز
تو چه کم داري �� ��يچ

پریسا جان خیلی قشنگ بود ترکیب لغات هیچ و همه چیز که تضادش به خوبی در این شعر به نمایش دراومد

گریم گهی به خنده ی دیوانه وار خود
خندم گهی به گریه ی بی اختیار خویش

گویا "عماد خراسانی"��


من آن نیم که به نیرنگ، دل دهم به کسی
بلای چشم کبود تو آسمانی بود

صائب تبریزی


هر چه گوئی اولی دارد، بغیر از حرف عشق
کاینهمه گفتند و، آخر نیست این افسانه را

وحشی بافقی

من بر سر آنم که به زلف تو زنم دست
تا سنبل زلف تو چه سر داشته باشد
صائب

بخواب زلف تو دیدم به بند عشق شدم
برغم عقل که آن خواب پریشان گفت
وصال شیرازی

چه کنیم بابا با دوریت، سرنوشت ماهمینه
بابایی کم شدن گل،توی تقدیر زمینه

اظهار عجز پیش ستمگر ز ابلهیست
اشک کباب مایه طغیان آتش است

صائب تبریزی

یا کودکان شهر بی خبرند از جنون ما
یا این جنون هنوز سزاوار سنگ نیست

با کمی تغییر از نشاط اصفهانی

خرم آن فرخنده طالع را که چشم بر چنین روی افتد هر بامداد
مست می بیدار گردد نیمه شب مست ساقی روز محشر بامداد
سعدی

من همانم که حلال از حرام نشناسم

شراب با تو حلال است و آب بي تو حرام

دوباره خورشیدمون تو منقل مغربمون شده خاموش
دوباره امروزمون هرروزمون از یادش گشته فراموش

دیوون��

از شرف شد کز صدف گوهر جدا افتاده است
گندم از عزت به کام آسیا افتاده است
رحیم معینی کرمانشاهی

Arezo.... wrote: "چه کنیم بابا با دوریت، سرنوشت ماهمینه
بابایی کم شدن گل،توی تقدیر زمینه "

می دونم سخته ولی باید بسازی با غم دوریش

تا شاید الگوی ما شه مهربونی و صبوریت

وقتیست کنیم گریه با هم
ای شمع، شبست ؛روز ما، هم

"بيدل"


همی گفت و میرفت دودش بسر

که این است پا یان عشق ای پسر
"مولانا"

شبي گفتي به آغوش تو آيم
چه شبها رفت و آغوشم تهي ماند

فکر کنم ابتهاج*

اگر آن ترك شيرازي به دست آرد دل ما را
به دستش مي دهم كاري كه بار آخرش باشد!

نام شیرین ز جهان رفت و، هنوز از دلِ کوه
ناله ی زیر و بم کوهکن آید بیرون

ذوقی اردستانی


غرق اشکیم و دل از برق محبت روشن
عجب از آتش ما بود، که در دریا سوخت

معینی کرمانشاهی

وادی عشق بسی دور و درازست، ولی
طی شود جاده ی صدساله به آ��ی، گاهی

اقبال لاهوری

در کنج حیرتم از نخوت رقیب
یارب مباد آن که گدا معتبر شود
حافظ

هرگز وجودِ حاضر و غایب شنیده ای��
من در میان جمع و دلم جای دیگر است

سعدی

می دونی ،بهتر از تو می شناسه کوچه مونو��
خیال توکه با من می رسه کنار خونه و اون درخت مو

هر که را بینی به دنیا، در پی صیدست و بس
اختلافی هم اگر باشد، فقط در دامهاست

��

پس از تو با ستاره ها به شعر شکوه می کنم
مرنج اگر ستاره ای نشانده ام به جای تو

من کیستم�� ز صفحه ی افسوس قصه ای
من چیستم�� ز دفتر محنت روایتی

مشفق کاشانی

ما را به مهربانی صیاد، الفتی است
ورنه، به نیم ناله قفس می توان شکست

ملا درکی

کنون که رفته ای ببین حقیقت صدای من
که می رسد به انتها به گریه پابه پای تو

چو آتشی که بماند به زیر خاکستر
هنوز داغ غم تو، نشسته بر جان است

جمشید واقف

جمعي به دور شـمع تو پروانه اند، ليك
آتش درين ميانه تو تنها گرفته اي

ش��ريار