ŷ������

سیب سرخ وطنم
بوی خون می رسدم

دست چین درختان کهنسال وطن
شاخهء سرو جوانیست که به جان دادمش آب

و به جان پروردم
و به روز سرما باد و باران راندم

تا به امروز که خوابم آشفت
و ندانستم کی تیشه بر ریشهء این سرو جوان باز زدند؟

و مداوا کردم،سروم را
و چنان محکم که گره خورد به درخت گردو
آن کهنسال ترین پیر وطن

خوب می دانم
خوب میدانم

که جوان است و شاداب
و در این سایهء پیری، به چه آسودگی این خفتن را!؟

88/6/26

نازنین جان
شعر زیبایی است
ممنون که سخاوتمندانه با ما قسمتش می کنی