ياران ناشناخته ام چون اختران سوخته چندان به خاك تيره فرو ريختند سرد كه گفتي ديگر، زمين، هميشه، شبي بي ستاره ماند. *** آنگاه، من، كه بودم جغد سكوت لانه تاريك درد خويش، چنگ زهم گسيخته زه را يك سو نهادم فانوس بر گرفته به معبر در آمدم گشتم ميان كوچه مردم اين بانگ بالبم شررافشان: (( - آهاي ! از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد! خون را به سنگفرش ببينيد! ... اين خون صبحگاه است گوئي به سنگفرش كاينگونه مي تپد دل خورشيد در قطره هاي آن ...)) *** بادي شتابناك گذر كرد بر خفتگان خاك، افكند آشيانه متروك زاغ را از شاخه برهنه انجير پير باغ ... (( - خورشيد زنده است ! در اين شب سيا [كه سياهي روسيا تا قندرون كينه بخايد از پاي تا به سر همه جانش شده دهن، آهنگ پر صلابت تپش قلب خورشيد را من روشن تر، پر خشم تر، پر ضربه تر شنيده ام از پيش... از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد! از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد ! از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد ! ... )) از پشت شيشه ها ... *** نو برگ هاي خورشيد بر پيچك كنار در باغ كهنه رست . فانوس هاي شوخ ستاره آويخت بر رواق گذرگاه آفتاب ... *** من بازگشتم از راه، جانم همه اميد قلبم همه تپش . چنگ ز هم گسيخته زه را ره بستم پاي دريچه، بنشستم و زنغمه ئي كه خوانده اي پر شور جام لبان سرد شهيدان كوچه را با نوشخند فتح شكستم : (( - آهاي ! اين خون صبحگاه است گوئي به سنگفرش كاينگونه مي تپد دل خورشيد در قطره هاي آن ... از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد خون را به سنگفرش ببينيد ! خون را به سنگفرش بينيد ! خون را به سنگفرش ...))
چون اختران سوخته
چندان به خاك تيره فرو ريختند سرد
كه گفتي
ديگر، زمين، هميشه، شبي بي ستاره ماند.
***
آنگاه، من، كه بودم
جغد سكوت لانه
تاريك درد خويش،
چنگ زهم گسيخته زه را
يك سو نهادم
فانوس بر گرفته به معبر در آمدم
گشتم ميان كوچه مردم
اين بانگ بالبم شررافشان:
(( - آهاي !
از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد!
خون را به سنگفرش ببينيد! ...
اين خون صبحگاه است گوئي به سنگفرش
كاينگونه مي تپد
دل خورشيد
در قطره هاي آن ...))
***
بادي شتابناك گذر كرد
بر خفتگان خاك،
افكند آشيانه متروك زاغ را
از شاخه برهنه انجير پير باغ ...
(( - خورشيد زنده است !
در اين شب سيا [كه سياهي روسيا
تا قندرون كينه بخايد
از پاي تا به سر همه جانش شده دهن،
آهنگ پر
صلابت تپش قلب خورشيد را
من
روشن تر،
پر خشم تر،
پر ضربه تر شنيده ام از پيش...
از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد!
از پشت شيشه ها
به خيابان نظر كنيد !
از پشت شيشه ها به خيابان
نظر كنيد ! ... ))
از پشت شيشه ها ...
***
نو برگ هاي
خورشيد
بر پيچك كنار در باغ كهنه رست .
فانوس هاي شوخ ستاره
آويخت بر رواق گذرگاه آفتاب ...
***
من بازگشتم از راه،
جانم همه اميد
قلبم همه تپش .
چنگ ز هم گسيخته زه را
ره بستم
پاي دريچه،
بنشستم
و زنغمه ئي
كه خوانده اي پر شور
جام لبان سرد
شهيدان كوچه را
با نوشخند فتح
شكستم :
(( - آهاي !
اين خون صبحگاه است گوئي به سنگفرش
كاينگونه مي تپد دل خورشيد
در قطره هاي آن ...
از پشت شيشه ها به خيابان نظر كنيد
خون را به سنگفرش ببينيد !
خون را به سنگفرش
بينيد !
خون را
به سنگفرش ...))