ŷ������

از گونه هاي قرمز من تا دچار تو

هر لـحظه بيشتر شده ام بي قرار تو


هي فكر مي كنم كه سرانـجام جاي من

خوشبخت مي شود چه كسي در كنارتو؟؟؟


حالا كه ابر سهم من از آسـمان توست

بر مي خورد ستاره ي من در مدار تو؟؟؟


من راكمي بـخند كمي گريه كن بفهم

هستم اگر چه حادثه ي ناگوار تو

هر لـحظه مثل درد مرا فتح مي كند

اين روز های گم شده در روزگارتو


هي برگ برگ زرد تر از زرد مي شود

پاييز سالـخورده گي ام تا بهار تو

مرحبا به این ذهن خلاق
قوی مهربان و رویایی است