ŷ������

متشکرم پدر

روزي از روزها پدري از يک خانواده ثروتمند، پسرش را به مناطق روستايي برد تا او دريابد مردم تنگدست چگونه زندگي مي‌کنن��. آنان دو روز و دو شب را در مزرعه ي خانواده‌ا�� بسيار فقير سر کردند و سپس به سوي شهر بازگشتند. در نيمه‌ها�� راه پدر از فرزند پرسيد:

خب پسرم، به من بگو سفر چگونه گذشت؟
- خيلي خوب بود پدر.

- پسرم آيا ديدي مردم فقير چگونه زندگي مي‌کنند��
- بله پدر، ديدم...

- بگو ببينم از اين سفر چه آموختي؟
- من ديدم که:

ما در خانه ي خود يک سگ داريم و آنان چهار سگ داشتند.. ما استخري داريم که تا نيمه‌ها�� باغمان طول دارد و آنان برکه‌ا�� دارند که پاياني ندارد، ما فانوسهاي باغمان را از خارج وارد کرده‌ايم�� اما فانوسهاي آنان ستارگان آسمانند.

ايوان ما تا حياط جلوي خانه‌ما�� ادامه دارد، اما ايوان آنان تا افق گسترده است......

ما قطعه زمين کوچکي داريم که در آن زندگي مي‌کنيم�� اما آنها کشتزارهايي دارند که انتهاي آنان ديده نمي‌شو��.

ما پيشخدمتهايي داريم که به ما خدمت مي‌کنند�� اما آنها خود به ديگران خدمت مي‌کنن��. ما غذاي مصرفي‌ما�� را خريداري مي‌کنيم�� اما آنها غذايشان را خود توليد مي‌کنن��.

ما در اطراف ملک خود ديوارهايي داريم تا ما را محافظت کنند، اما آنان دوستاني
دارند تا آنها را محافظت کنند.

آن پسر همچنان سخن مي‌گف�� و پدر سکوت کرده بود و سخني براي گفتن نداشت. پسر سپس افزود:

متشکرم پدر که نشان دادي ما چقدر فقير هستيم!

مرسی ارمغان جونم، حس قشنگی بود

بله. ما فقیر هستیم چون محبّت ندیده ایم

دولت فقر خدایا به من ارزانی دار
کاین کرامت سبب حشمت و تمکین من است