ŷ������

وقتی ابرها آمدند
تو
می گریستی
من
می خندیدم
باران را که تنفس کردم
تو گریختی
از من نه،
از باران
اینگونه بود ما شدن ما
در من
پناه گرفتی
من
چتر تو شدم

مرسی از لطفت

زیبا بود چتر عزیز
گاهی برای با هم بودن نباید شبیه بود شاید
اما راستش همیشه دوست داشتم با کسی احساس مشترک داشته باشم

ممنون