ŷ������

[image error]File #1

مژگان را مي پرستم كه چون چتري بي نظير مي ماند
مژگانت را مي پرستم كه زلالي اشكهايت را هدايت مي كند
اشكهايت چون مهرباني خداست
كه تيرگي در ان راهي ندارد
اشكهايت را با سر انگشتانم نوازش مي كنم
كه زلاليش در من رخنه كند

اشک من باران نیست
اشک من سیل خروشان غم قلب من است
همه غمهای یکی پنجره خانه در اشکم متبلور شده اند
غم حضورش جاریست
اشک میبارد و قلبم ابریست
چشم من از همه حادثه ها خیس تر است

سيل اشكي را خوش است كه از حادثه ها تر باشد
چون كه دلش دريايي باشد
چون كه چون كوهش استوار سازد

مرا می شناسی تو ای عشق؟

من از آشنایان احساس آبم و همسایه ام مهربانی است

و طوفان یک گل مرا زیر و رو کرد