ŷ������

من بیشتر به خود ِ عکس فکر کردم تا موضوع ِ آن. راستش این خوره ی عکس بودن خیلی جاها کار دست ِ آدم می دهد. اصلاً من فقط باید در مورد ِ عکس ها فکر کنم که چطور می شود بهتر گرفتشان. ولی هیچ فکر نمی کنم که چرا گرفته شده اند. حالا جالب است که از دیدن ِ عکس ها چندان لذّت هم نمی برم ها! فقط از گرفتن ِ عکس لذّت می برم. این عکس هم فکر کنم با کانتراست ِ بالا گرفته شده و لنز ِ ماکرو؛ که البته من خیلی دوست دارم که یک لنز ِ ماکرو هم داشته باشم ولی پول ندارم بخرم که این هم یکی دیگر از بی رحمی های روزگار است. کلاً ما تا پیر شویم خیلی راه ها می رویم و از خیلی خاطرات عبور می کنیم و آنچه با خود به گور می بریم، همان آرزوهایمان است.... و چه پایان ِ سیاهی