ŷ������

تمام سالهای پیش رو می گذرند
و دستان من
خاطر ات سرد این پیاده رو را
تا انتها دنبال می کنند،
تو وتمامی آدمها تغییر می کنید
و دیگر مرا به خاطر نمی آورید

آمده ست پاییز
می دانم چون سال های های گذشته
در خزان تاریک
اسم روشنت را در لابلای برگ های مرده
خواهم جست
و نخواهم یافت
روزهای پاییز خواهند گذشت
و برگ ها ی مرده ی دیگر
افزوده خواهند شد بر نایابی ِ نامت
من خواهم جست تو را
و نخواهم یافت

خیلیییی زیبا بودن
��ردومتن

و من هر گاه به انتهاي آن بست ميرسم
ارده ام براي ويران كردن هر چه بن بست در دنياست مستحكم تر مي شود
از همان بن بستي مي گويم كه براي ساختنش لجوجانه تلاش كردي
و من براي ويران كردنش چه تاب ها كه نياوردم
و تو من را نيز يكي از اجزاي آن بن بست مي خواستي
كه فراموشم كني
شاد باش كه فراموشم كردي

"گاهی دلم برای خودم تنگ می شود"

،آن دم چشم می گشایم
تو را می بینم در مقابلم


!دیگر دلتنگ نیستم

چه کنم که حتّی در فصل ِ سرد ِ آینه هم تنهایم نمی گذاری

خواستم برایت آهنگی بنوازم
،دیدم سازم شکسته
خواستم برایت شاخه گلی بخرم
،دیدم جیبم خالیست

با خود گفتم حال که چیزی ندارم
،یرایت شعری بنویسم
دیدم دیشب که دستانم در دستانت بود
تمام واژهایم را باخته ام
...کنون دستانم ز واژه هم خالیست

"
�� معین غنی زاده