ŷ������

نظری داشته خیاط به الماس تنت
که ذری دوخته بر حاشیه‌�� پیرهنت

دامنت سبزتر از سبزترین دامنه‌هاس��
و دل‌انگیز‌ت�� از صبح بهشت است تنت

تو و این پیکر آغشته به عطر گل سرخ
که خدا ریخته کندوی عسل در دهنت

آه ای مرغ خوش ‌آوا�� من انصاف نبود
در قفس ماندن و دق کردن و پر ریختنت

که نشسته‌اس�� جهانی به تماشای تو و
پاک در آتش تهمت شدن و سوختنت

«صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی...»
این هم از فال و تو حافظ شیرین سخنت

«ای بهاری که به دنبال خزانی داری!
کاش مرغی نشود نغمه‌سر�� در چمنت»

با تشکر