ŷ������

هزار و سیصد و ... شاید سراغ می گیرد
هزار و سیصد و چند اتفاق می گیرد

و هفت عین ِ مرا ... عشق و عشق و تنهایی
هزار و سیصد و صد ! ناروای رسوایی

هزار یا که هزاره ، هزاره ی چندم
هزار و سیصد و حوّا و آدم و گندم

تولّدی که ... که شاید بهار می آید
و ازدحام تو در تیشه زار می آید

کویر در پی یک بوته پونه ی وحشی
چنار ؛ مثل همیشه کنار می آید

صدای پای زمستان فراغ می گیرد
و چشم های تو را اشتیاق می گیرد

هزار و سیصد و هشتاد و ... من چه می دانم
هزار و سیصد و اندی کلاغ می میرد