"چقدر این کتاب محشر بود
ترجمه خوب بود و خوانش شیما درخشش هم عالی.
چقدر خیال انگیزه و البته ترسناک که بتونی این حق انتخاب رو داشته باشی که در کافه‌�� funiculi funicula روی صندلی خاصی نشسته باشی و بتونی تنها یکبار و فقط یکبار به گذشته/ آینده ای مشخص برای دیدار با فردی که میشناسی و از قضا در این کافه تردد هم داشته بدون امکان ایجاد ذره ای تاخیر در زمان حال، سفر کنی و حتما تا پیش از سرد شدن قهوه‌�� غلیظی که "کازو" با بی تفاوتی تمام برات میریزه به زمان حال برگردی ... و این سفر در زمان مکان ثابتی هم داره! همین صندلی در همین کافه.

ترانه ی Funiculi funicula یک ترانه‌�� اصیل و قدیمی ایتالیاییه که به زبان ناپلی سروده و خوانده شده و چقدر این نامگذاری جذاب بود

کتاب شامل چهار تا داستانه که همگی با حضور شخصیت های مختلفی ست که در این کافه یا کار میکنن یا رفت و آمد دارن و مشتری هستند و درهمگی این داستان ها شخصیت‌ه�� آشنا هستند و ما همگی رو می‌شناسی�� در هر داستانی. محوریت سرگذشت همه شخصیت ها دگرگونی ای است که از پس سفر در زمان براشون رخ میده ...
و هر چقدر داستان ها پیش رفت عمیق تر و جذاب‌ت�� شدند و ژرف ترین و لطیف ترین احساسات آدمی رو نشونه می‌گرفتن�� تا جایی که بی اختیار اشک خواننده جاری بشه!

" کازو همچنان بر این باور است که آدم‌ه�� با هر مشکلی مواجه شوند، همیشه توان مقابله با آن را دارند. موضوع شهامت است و اگر صندلی بتواند شخصیت کسی را عوض کند مشخصا هدفی دارد ...
اما به جای گفتن همه‌�� این‌ه�� با قیافه‌�� بی‌تفاو�� ش می‌گوی��: قبل از اینکه قهوه سرد بشه، بخورش..."

خودتون برید بخونید و سرمست شید."