ŷ������

“ما هرگز نمی توانیم به معصومیت و زیبایی ادعایی جامعه بسته بازگردیم به مجرد اینکه احساس کنیم باید عهده دار مسؤولیتهای شخصی شویم... دیگر نخواهیم توانست به وضعی بازگردیم که در آن بی چون و چرا در برابر جادوی قبیله سر بنهیم.... هرچه بیشتر برای بازگشت به عصر پهلوانی قبیله پرستی بکوشیم این یقین بیشتر میشود که کارمان به دستگاه تفتیش عقاید و پلیس مخفی خواهد کشید... هیچ بازگشتی به وضع هماهنگ طبیعی امکان پذیر نیست. اگر ،بازگردیم باید آن راه را تا انتها بپیماییم - باید به حیوانات رجعت کنیم. این مسأله ای است که باید با صراحت و شهامت با آن روبرو شویم. اگر در رؤیای بازگشت به عهد کودکی فرو برویم، اگر وسوسه شویم که به دیگران تکیه کنیم و از این راه خوش و خوشبخت شویم... اگر هراس به دل راه دهیم و از این فشار تن ،بزنیم آنگاه لااقل باید با درک روشن تصمیمی که در پیش داریم به خود نیرو ببخشیم. می توانیم راه رجعت به حیوانات را پیش بگیریم ولی اگر بخواهیم انسان بمانیم یک راه بیشتر نیست و آن راه ورود به جامعه باز است. باید راهمان را به درون مجهولات و شبهات و ناایمنی ها ادامه دهیم... تا به بهترین وجه، هم برای حصول ایمنی برنامه بریزیم و هم برای آزادی (گفتار مترجم).”
― عزت‌الل�� فولادوند, در سنگر آزادی

“با انتصاب هایک به استادی دانشگاه لندن در ۱۹۳۱ رابطه ای پیچیده میان او و کینز آغاز شد هایک مردی جدی و دقیق و پایبند اخلاقیات سنتی بود کینز اقتصاددانی درخشان و استادی محبوب و مردی خوش محضر و خوشگذران و علاقه مند به ادبیات و هنر و آسان گیر در اخلاق بود هایک عقیده داشت که کینز برای هر مشکلی فوراً راه حلی ارائه میدهد بی آنکه به پیامدهای دراز مدت آن اعتنایی داشته باشد خود وی بعکس میخواست تا هر مسأله ای را تا آخرین نتایج آن تحلیل کند و مانند کینز نبود که بگوید در دراز مدت کسی از ما زنده نیست پیداست که حتی صرف نظر از اختلافات علمی و به رغم ادب و احترامی که آن دو به یکدیگر نشان میدادند مناسباتشان ممکن نبود فارغ از بعضی پیچیدگیها باشد (گفتار مترجم).”
― عزت‌الل�� فولادوند, در سنگر آزادی