Å·±¦ÓéÀÖ

“(...) çok güzel kızlar varmış ve Kant'ı da su gibi okuyorlarmış diye söylentiler çıkarıyorlar, doÄŸru mu acaba? Onları ne yazık ki karşıdan karşıya geçerken ve vapurda bacak bacak üstüne atarken ve piyasa caddelerinde gözlerini ilerde bir noktaya dikmiÅŸ yürürken göremiyoruz, nerede saklanıyorlar dersin, bak ben ortadayım, onlarda kim bilir ne isterler? Kant'ın kendisini isterler, hem de güzel bir Kant isterler, kirli çamaşırlarını bile kimselere koklatmazlarmış öyle mi? Beni ÅŸimdiye kadar otuz yedinci sayfaya kadar okudular, sıkılıp ellerinden bıraktılar, o sayfam açık öylece kaldım, o sayfada sarardım, bizim bir arkadaÅŸ vardı, kadınlara kendini acındıracaksın diye öğüt veriyordu bana, çok üzülüyorum â€� ne yapacağımı bilmiyorum â€� yalnız kaldığım için intihar etmeyi düşünüyorum diye dert yandı mı bütün kadınlar ağına düşüyormuÅŸ, sonra bir yanlışlık oldu: Bu arkadaÅŸ -başımız saÄŸ olsun- intihar etti, benim de korktuÄŸum anlar oluyor, insan bu güven olmaz, pencere bu kadar yakınken ve iki adım daha atınca denize düşmek ihtimali varken, korkmayın canım ÅŸey, sizi elde etmek için yalan söyledim, ben ölür müyüm? ha- ha, vicdan azabı rolünde yaÅŸamak niyetindeyim, kendimden bahsettiÄŸime bakmayın, asıl mesele sizsiniz, ben yaÅŸlanıyorum, siz hep genç kalıyorsunuz, yıllardır vapura binerim, yıllardır geniÅŸ caddelerde karşıdan karşıya geçerim, yıllardır yollarda yürürüm, gördüğüm kadarıyla siz hep gençsiniz, hep güzelsiniz, yirmi yaşında kalıyorsunuz her zaman, bir bayrak yarışında olduÄŸu gibi gençliÄŸi birbirinize devrederek ilerliyorsunuz, ben benzetme için özür dilerim, sizi yerinizden oynatacak kadar heyecanlı bir benzetme yapmayı ne kadar isterdim, bizi iyi yetiÅŸtirmediler, hep ukalalık öğrettiler, öğretenleri bir elime geçirebilsem, sizin yanınızdaki delikanlılar da yaÅŸlanmıyor, ne garip ne karışık bir düzen bu, bazen yanınızda yaÅŸlıları da görüyorum, sakın paraya kıymet vermeyin olur mu? Sizi onlarla gördükçe daha çok üzülüyorum, beni kırmayın olmaz mı? (...)”
― OÄŸuz Atay, Tehlikeli Oyunlar