ŷ������

سرعتم به کف رسیده، به حداقل ممکن. زمان نیاز دارم 🙂💔

به جای مهمی رسیدم ولی باید برم بخوابم.
چه حیف 😪😪

چقدر غم داشت این چند فصل. وقتی کارهای مهم و بزرگی انجام میدی، چیزهای مهم و بزرگی هم ممکنه از دست بدی.
از همون یک سالگیش تا الان، چیزهای مهمی رو از دست داده و هنوز هم ادامه داره 💔

داستان کریچر، خیلی مهم بود. اما بیشتر از اون، غم‌انگی�� بود.
رفتار کریچر هم نشون داد که هرمیون همیشه چقدر درباره‌�� جن‌ها�� خانگی حق داشت و درست فکر می‌کر��.

جلد قبل، دامبلدور میگه همه‌ا�� تقصیر منه، نمیگم کجا که اسپویل نشه.
اونجا نفهمیدیم چرا، ولی فکر کنم این جلد قراره برامون روشن بشه. شروعش هم قضیه‌ا�� بود که توی عروسی تعریف شد.

از فیلم یه چیزایی درباره فرار برنامه‌ریز�� شده قبل از تولد هجده سالگی هری یادم بود ولی یادم نبود کی چی شد.
چه استرسی! دونه دونه همه رو تیک زدم تا مطمئن بشم همشون هستن یا نه.
البته نتیجه رو نمیگم که اسپویل نکرده باشم :)

نگران دادلی شدم، همه‌ا�� میگفتم الان میخنده و میگه باور کردی؟ دستت انداختم هری، ولی این نشد 😅
به نظرم خانم رولینگ سعی میکنه نشون بده هری قراره پا توی مسیر سختی بذاره که حتی دادلی و خاله پتونیا هم میتونن کمی نگرانش بشن، اونم وقتی سالها عذابش دادن 😁

شروعی جذاب ولی دلهره‌آو��. ولدمورت یکی از شخصیت‌ها�� منفی هست که خوب نوشته شده. حرف ها و رفتارهاش آدم رو تحت تاثیر قرار میده.