ŷ������

“من توی خیال‌ها�� خودم سیر می‌کردم�� نورا با همه زیبایی‌اش�� از بیقراری سرم را به متکا می‌کوبیدم�� اما باز به خودم می‌گفت�� که ترجیح می‌داد�� با رختخوابم کلنجار بروم، همه ملافه‌ه�� را بجوم و بخورم تا این‌ک�� گرفتار نورا یا هر زن دیگری بشوم! من دیگر فهمیده بودم، بله قربان، فهیمده بودم که هوس زن مایه معطلی است! فهمیده بودم تمناشان آدم را اسیر می‌کن��! از راه بدر می‌بر��! ورطه�� گودال، همین!�� برای همین می‌افتاد�� به جان خودم، خودم را سرکوب می‌کردم�� تنهایی از همه بهتر بود�� بله�� احساسات بازی و حرف‌ها�� قشنگ قشنگ را بریز دور!�� آه! اعتراف و دوستت دارم!�� آه! عاشقت‌ا��! وای! آن هم به کسی که پدرت را درمی‌آرد�� آخ! اوخ! نه، من که نیستم! همین‌طور�� خوشم، راحت! تنهایی، بی‌دردس��!�� این را من از بچگی فهمیده بودم! احساسات بی‌احساسا��! ولِلِش!�� بزن به چاک!�� خودت را بچسب و بقیه‌�� را بی‌خیا��! خلاص! (کتاب مرگ قسطی اثر سلین �� صفحه ۲۹۵)”
― لویی فردینان سلین